Het was een drukke periode. Mijn team groeide en ik had dringend iemand nodig die mij kon ondersteunen. Dus nam ik een nieuwe collega aan. Op papier leek hij perfect. Maar al in de eerste week voelde ik dat het niet klopte.
Waar ik vooruit dacht, strategisch plannen maakte en anticipeerde, wachtte hij liever af en ging met de stroom mee. Waar ik structuur nodig had, liet hij de dingen op hun beloop. Het botste. Ik probeerde mezelf ervan te overtuigen dat het misschien een kwestie van wennen was. Maar diep vanbinnen wist ik al snel: ik heb de verkeerde keuze gemaakt.
Na een paar weken hakte ik de knoop door. Ik stapte naar mijn leidinggevende en deelde mijn zorgen. Ik had een fout gemaakt. Wat nu?
Zijn reactie verraste me.
“Vanaf nu is dit jouw probleem.”
“Jij hebt deze keuze gemaakt, dus jij lost het op.”
Ik besefte dat ik geen hulp ging krijgen. Dit was leiderschap. Niet afschuiven, maar verantwoordelijkheid nemen.
En dus deed ik het moeilijkste wat ik tot dan toe had moeten doen: ik ontsloeg de collega die ik zelf had aangenomen. Het voelde keihard. Het was heel erg voor de collega en ook voor mij bepaald niet leuk. Maar het was nodig.
Wat ik ervan leerde?
- Als leider creëer je de omgeving waarin je team werkt – en dus ook de fouten die daarin ontstaan
- Je kunt verantwoordelijkheid niet terugleggen bij iemand anders
- Hoe pijnlijk ook, soms moet je de moeilijke beslissingen zélf nemen
Leiderschap is niet alleen het vieren van successen, maar ook het dragen van je fouten.
