In gesprekken met klanten zie ik vaak razendsnel waar het misgaat. Waar anderen nog zoeken, heb ik de oplossing al helder.
Dat leek me een kracht. Tot ik merkte dat het ook een valkuil is.
Een bedrijf had moeite met medewerkerbetrokkenheid. Er was hoog verloop, ondanks goede salarissen en een mooi kantoor. Na tien minuten luisteren wist ik het al:
- Geen duidelijke missie waar mensen zich mee verbonden voelden
- Talent werd niet goed benut, waardoor medewerkers vastliepen
- Leidinggevenden gaven nauwelijks structurele feedback
Ik benoemde de oorzaken en de oplossing. Maar er gebeurde… niets.
De directie knikte, maar voelde de urgentie niet. Ze erkenden het rationeel, maar zonder die echte klik verandert er niks.
Wat ik nu doe:
- Meer vragen stellen, minder snel antwoorden geven
- Mensen zelf laten benoemen waar ze op vastlopen
- De urgentie laten ervaren, voordat ik de oplossing aandraag
Als je direct een oplossing presenteert zonder dat de ander de pijn eerst zelf voelt, blijft het bij een abstracte uitwisseling van informatie. Soms is de beste strategie om even níet de expert te zijn.
Hoe zorg jij dat mensen de noodzaak van verandering ervaren?
